با توسعه فعالیت‌های فناورانه، تعیین ارزش فناوری نیازی است که همگام با توسعه نوآوری‌ها و فناوری‌های جدید، پیوسته در حال افزایش است. حتی تعدد اهداف در اقدام به ارزشگذاری تکنولوژی نیز افزایش یافته است. برای مثال با توسعه سرمایه گذاری خطر پذیر، نه تنها ارزشگذاری تکنولوژی که ارزشگذاری شرکت‌های نوپا و استارت آپ‌ها نیز نیاز جدیدی شده است که با روش‌های معمول در ارزشگذاری سهام شرکت‌های غیر تکنولوژی محور به کلی متفاوت است. این تفاوت حتی در مواقع همکاری حول محور دستاوردهای فناورانه شرکتی فعال در شرایط سنتی نیز قابل مشاهده است.

باید در نظر داشت که ارزش یک فناوری به شدت وابسته شرایط زمانی، مکانی و محیطی فناوری مورد نظر می­باشد. تعدد و تنوع حاکم براین شرایط، انبوهی از متغیرها را بوجود می­آورد که جای دادن تمام آن­ها در یک مدل برای ارزش­گذاری تکنولوژی بسیار دشوار است. بر همین اساس و محدویت­های بیان شده باعث می­گردد تا در هر مورد رویه­ای خاص همان مورد اتخاذ شود که این رویه­ها اغلب غیرعینی و مبتنی بر قدرت طرفین مذاکره می­باشد.

ارزش یک فناوری وابسته به دارایی­های مکمل دیگری است که استفاده از آن فناوری را ممکن و سودآور می­کند. در نتیجه برای شرکت­های مختلف ممکن است یک فناوری مشابه، ارزش­های متفاوتی داشته باشد که می­تواند سنجش ارزش فناوری را متفاوت کند.

یکی از مسائل مهم موجود در شرکت­های دانش­بنیان عدم امکان تعیین ارزش واقعی دانش فنی و خروجی فرآیند تحقیق و توسعه خود به شرکت­های بزرگ و سرمایه­گذاران می­باشد. خروجی به دست آمده از فرآیند تحقیق و توسعه (فناوری) دارای ارزش است چرا که منافعی را برای مالک آن، خواه برای استفاده در کسب و کار خود و خواه برای فروش و یا اعطای حق امتیاز برای استفاده در دیگر کسب و کارها، به همراه خواهد داشت. به هرحال استفاده از فناوری موجب خلق ثروت خواهد شد و میزان این ثروت ایجاد شده، ارزش فناوری را تعیین می‌کند، چه خود توسعه دهنده فناوری از آن استفاده کند و چه یک طرف دیگر فناوری را برای استفاده در یک کسب و کار دیگر خریداری کند. با این وجود در حالت دوم معمولا مبلغی که خریدار می‌پردازد کمتر از ارزش فناوری است که این مبلغ با عنوان قیمت شناخته می­شود. برای همین وجود خدمات تخصصی برای تعیین میزان ارزش واقعی یک فناوری و دانش فنی هم برای خریدار حائز اهمیت است و هم برای فروشنده تا هر دو منتفع گردند.

دو رویکرد کلان کمی و کیفی در ارزشگذاری فناوری دو مورد توجه می‌باشد؛ در روش­های کمی تلاش می­شود تا ارزش پولی فناوری را با کمک انجام محاسبه­های که گاهی پیچیده به نظر می­رسد، بدست آورند. روش­های کیفی قیمت­گذاری فناوری، دارای مبنای پیچیده­ای نبوده و در زمان اندک و با استفاده از قوانین ساده و محاسبات سرانگشتی نه چندان دقیق، قیمت­گذاری فناوری را انجام می­دهند. در رویکرد کمی نیز می­توان به روش­های هزینه محور، درآمد محور و بازار محور که متناسب با شرایط از موارد فوق به عنوان مبنای ارزشگذاری استفاده خواهد شد.

شرکت ایمن صنعت هیرکانیا در خصوص ارزشگذاری فناوری های شرکتهای دانش بنیان, فناوران و نخبگان آماده اراِئه بهترین خدمات می باشد.